|
Rođen je u
Beogradu 1885. godine. Posle
završenog konzervatorijuma u
Lajpcigu 1908., odlazi na
usavršavanje duhovne muzike
u Rim, Moskvu i Pariz. Uoči
prvog svetskog rata deluje u
Beogradu kao kapelnik u
Narodnom pozorištu i
nastavnik muzike. Između dva
rata učestvuje veoma aktivno
u muzičkom životu kao
osnivač i dirigent
Beogradske filharmonije i
kao direktor i dirigent
Beogradske opere. U svojstvu
profesora i kratko vreme
rektora Muzičke akademije u
Beogradu radio je od 1937.
do 1950. godine. Za zasluge
na kompozitorskom polju
izabran je 1948. za dopisnog,
a 1950. za redovnog člana
Srpske akademije nauka i
umetnosti.
Iako Hristićevo stvaralaštvo
pripada prvoj polovini našeg
veka, njemu su ostali strani
svi modernistički ili
ekstremistički pravci toga
perioda. Njegove kompozicije
odražavaju uglavnom dve
stilske orijentacije:
inpresionizam (solo-pesme,
horske kompozicije) i jak
oslonac na domaći muzički
folklor, što se najbolje
ogleda u njegovom
najznačajnijem delu, veoma
popularnom baletu
Ohridska legenda.
Opelo je forma negovana u
pravoslavnoj muzici koja
odgovara latinskom requiemu,
ali uvek i isključivo u a
cappella sastavu. Duboka
humana poruka Opela
(b-mol) za mešoviti hor,
Stevana Hristića,
inspirisana je pogibijom u
ratovima za oslobođenje i
ujedinjenje koje je srpska
vojska vodila od 1912. do
1918. godine, a delo je
posvećeno palim žrtvama.
Iako u srpskoj muzici
postoji davnašnja narodna
tradicija crkvenog pojanja
na koju su se mnogi
kompozitori oslanjali,
Hristić je svoje Opelo
komponovao na osnovi
originalne invencije kao
jednu veliku koncertnu
celinu. Suvereno vladanje
polifonom tehnikom poslužilo
je Hristiću da ovaploti
duboku emocionalnu osnovu
bola i tuge za umrlim, za
nepovratnim, i da je ovde
izrazi zvučnim spletovima
izvanredne lepote.
Stana
Đurić-Klajn
*
♫ Opelo
Hor Radio Televizije Beograd
Dirigent Borivoje Simić
|
