|
1860 - 4. aprila rođen
u Beogradu, kao treći
sin književnika
Jovana Ilića,
kome su sinovi bili i
Milutin, Dragutin i
Žarko, svi književni
ljudi, i
čija je kuća
- stecište
niza ondašnjih
pisaca - nazvana "kovnicom
stihova".
1868-1887 period obrazovanja
i stupanja u književnost.
Godine 1868. Vojisav je pošao
u
školu, ali se
neredovno
školovao, gimnaziju
je napustio i predavanja na
Velikoj
školi pohađao
kao vanredan
đak do 1883. Književno
obrazovanje stekao je u
porodici. Ruskim jezikom počeo
je rano da se služi,
već
u
šesnaestoj godini, a
u devetnaestoj, 1879.
godine, mogao je slobodno da
čita ruske tekstove.
Oko 1880. stupio je u književnost
i nekoliko godina zatim vrlo
aktivno sarađivao
u radikalnoj
štampi. Godine 1885.
učestvovao
je kao dobrovoljac u
srpsko-bugarskom ratu.
1887-1889 period boemskog
života i najveće
aktivnosti u političkom
i javnom
životu. Godine 1887.
postavljen je za korektora
Državne
štamparije (do ove
godine nije mogao da dobije
državnu
službu).
Iste godine pretrpeo je
krivično
gonjenje zbog pesme
Maskenbal na Rudniku.
Bez
žene i dece, koji su
ranije poumirali jedno za
drugim, on je ovih godina
živeo kao pesnik
boem. Razočaran
u radikale i ozlojeđen
prilikama u Srbiji, on je
ovih godina razvijao najživlju
delatnost na političkoj
satiri i pokazivao simpatije
za socijalistički
pokret.
1889-1894 poslednji period
Vojislavljeva
života. Godine 1889.
premešten
je u Ministarstvo inostranih
dela, bio kratko vreme na
službi
u Solunu, i vratio se na dužnost
korektora Državne
štamparije. Godine
1891. otpušten
je iz državne
službe
kao politički
protivnik režima.
Od kraja 1891. do avgusta
1892. bio je učitelj
srpske osnovne
škole u Turn-Severinu
u Rumuniji. Po povratku u
Srbiju, 1892. godine,
postavljen je za pisara
Ministarstva unutrašnjih
dela, odakle je prešao
u Monopol. Godine 1893.
"postavljen je za pisara
prve klase konzulata u Prištini,
gde mu je Nušić
bio pretpostavljeni".
1894 - 21. januara umro je u
Beogradu, u trideset i
četvrtoj godini.
|
